ریسک هایی که خطوط هوایی باید در ۲۰۲۶ مدیریت کنند
تجزیه و تحلیل ها نشان میدهد در حالی که تقاضا برای سفرهای هوایی همچنان افزایشی است، محیط عملیاتی خطوط هوایی شکنندهتر میشود. این هشدار، زمینهساز شش چالش مهم پیش روی خطوط هوایی در سال ۲۰۲۶ است:
۱. پیشبینی تقاضا دشوارتر خواهد بود، نه ضعیفتر
یکی از مهمترین تمایزات در چشمانداز ۲۰۲۶ این است که انتظار نمیرود تقاضای جهانی سفر تضعیف شود، اما به طور فزایندهای پراکنده میشود. برای خطوط هوایی، این چالشی متفاوت از رکودهای مشاهده شده در چرخههای قبلی است.
روندهایی مانند سفرهای تفریحی، سفرهای گردشگری سلامت، فصلی بودن سنتی را از بین میبرد. زمان های اوج در دورههای طولانیتری گسترش مییابند، در حالی که سفرهای تجاری همچنان ادامه خواهند داشت.
این گزارش، چشمانداز محتاطانهای را برای سفرهای ورودی به ایالات متحده برجسته میکند، جایی که عدم قطعیت سیاستهای مهاجرتی و تغییر قوانین میتواند رشد را کاهش دهد و برنامهریزی را حتی در حالی که کشور برای میزبانی رویدادهای ورزشی بینالمللی بزرگ آماده میشود، پیچیده کند.
این موضوع برای خطوط هوایی چه معنایی دارد؟
خطوط هوایی به جای ترافیک کمتر، با ریسک پیشبینی بالاتری روبرو هستند. مسیرهایی که قبلاً قابل اعتماد در نظر گرفته میشدند، به ویژه مقاصد تفریحی، بیثباتتر میشوند. برنامهریزی شبکه باید انعطافپذیری را بر بهینهسازی اولویت دهد و تأکید بیشتری بر تنظیمات ظرفیت کوتاهمدت، قیمتگذاری پویا و اشتراک ناوگان برای جذب نوسانات ناگهانی تقاضا داشته باشد.
2. ریسک سلامت اکنون یک مسئله عملیاتی است، نه فقط یک نگرانی مسافری
این گزارش تأکید میکند که صنعت تا چه حد از برخورد با ریسک سلامت به عنوان یک مسئله صرفاً مربوط به مسافر، فاصله گرفته است. بیماریهای تنفسی همچنان یک نگرانی اصلی هستند و احتمال همپوشانی موجهای کووید-۱۹، آنفولانزا و RSV باعث ایجاد فشار پایدار در دورههای اوج سفر میشود.
انواع جدید ویروسها همچنین ممکن است واکنشهای نظارتی ناگهانی را ایجاد کنند. در کنار این، گرمای شدید و آلودگی هوا به طور فزایندهای الگوهای سفر و عملیات فرودگاهی را، تغییر می دهد
این برای خطوط هوایی به چه معناست؟
تابآوری خدمه در حال تبدیل شدن به یک مسئله برنامهریزی استراتژیک است. خطوط هوایی ممکن است به ذخایر بزرگتر، فرضیات محافظهکارانهتر در فهرستبندی و انعطافپذیری بیشتر در مورد برنامهریزی پایگاه خدمه نیاز داشته باشند. گرما و کیفیت هوا همچنین بر محدودیتهای بار، زمانهای عملیات و عملکرد به موقع تأثیر میگذارند و خطوط هوایی را وادار میکنند تا شرایط محیطی را به طور صریحتری در برنامهریزی و استقرار ناوگان لحاظ کنند.
۳. ریسک آب و هوا در حال تبدیل شدن به یک امر عادی است، نه یک مورد استثنایی
این گزارش، اختلال آب و هوا را به عنوان یک وضعیت تکرارشونده و نه یک مورد استثنا در نظر میگیرد. آتشسوزیهای جنگلی، موج گرما، طوفانها و آلودگی شدید هوا اکنون از ویژگیهای ذاتی محیط عملیاتی هستند که مناطقی در سراسر آمریکای شمالی، اروپا، آسیا و اقیانوسیه را تحت تأثیر قرار میدهند.
خطوط هوایی پیش از این نیز در سال ۲۰۲۵ این تغییر را تجربه کردهاند، از جمله تعطیلی مکرر فرودگاهها، کاهش دید، جریمههای عملکرد هواپیما و جابجایی خدمه.
این برای خطوط هوایی به چه معناست؟
اختلال ناشی از آب و هوا از واکنش به بحران به برنامهریزی عملیاتی پایه منتقل میشود. خطوط هوایی با عملیات نامنظم مکرر، افزایش مواجهه با گرما و ذرات معلق در هوا و بررسی دقیقتر از سوی قانونگزار، بیمهگران و مسافران مواجه خواهند بود. مدیریت قوی اختلال، برنامهریزی واقعبینانه و ارتباط شفاف با مسافران از عوامل متمایزکننده اختیاری نیستند، بلکه الزامات عملیاتی هستند.
۴. ریسک امنیتی به طور فزایندهای متمرکز بر فرودگاه و حریم هوایی است.
افزایش فعالیت پهپادها در نزدیکی فرودگاهها، اعتراضاتی که دسترسی به ترمینالها را تحت تأثیر قرار میدهند و تنشهای مداوم فرامرزی، همگی مستقیماً عملیات خطوط هوایی را تهدید میکنند، حتی زمانی که هواپیماها و خدمه اهداف اصلی نیستند.
اختلافات ژئوپلیتیکی مداوم همچنان بر مجوزهای پرواز و هزینههای بیمه تأثیر میگذارد، به طوری که بسته شدن حریم هوایی باعث طولانیتر شدن مسیرها و افزایش مصرف سوخت میشود.
این برای خطوط هوایی به چه معناست؟
خطوط هوایی همچنان در معرض خطراتی هستند که کنترلی بر آنها ندارند. اختلالات فرودگاهی میتواند به سرعت در سراسر شبکه پخش شود، در حالی که محدودیتهای حریم هوایی هزینههای عملیاتی را افزایش داده و برنامهریزی وظایف خدمه را پیچیده میکند. حتی حوادث امنیتی یکباره نیز میتواند اعتماد مسافران را تضعیف کند و اهمیت مسیریابی احتمالی و هماهنگی نزدیک با فرودگاهها و ارائه دهندگان خدمات ناوبری هوایی را تقویت کند.
5. تهدیدات سایبری و هیبریدی یک خطر پنهان برای هوانوردی هستند. این گزارش حملات سایبری، اطلاعات نادرست و اختلال در زیرساختها را به عنوان تهدیدات هیبریدی رو به رشد معرفی میکند، حوزهای که وابستگی هوانوردی به سیستمهای دیجیتال کاملاً یکپارچه، آسیبپذیری خاصی را ایجاد میکند.
خطوط هوایی با تحمل کمی برای خرابی سیستم کار میکنند و به جریان دادههای بلادرنگ در کنترل عملیات، مدیریت خدمه، فروش بلیت، پرداختها و جابجایی چمدانها متکی هستند.
این برای خطوط هوایی به چه معناست؟
قطعی سیستمها صرفاً مسافران را ناراحت نمیکند؛ آنها میتوانند ناوگان را زمینگیر کنند، قانونی بودن خدمه را زیر پا بگذارند و عملیات را در چندین ایستگاه به طور همزمان فلج کنند. انعطافپذیری سایبری به طور فزایندهای یک مسئله مرتبط با ایمنی است و به جای اینکه صرفاً به عنوان یک نگرانی فناوری اطلاعات تلقی شود، توجه هیئت مدیره را میطلبد.
6. اعتبار و اعتماد در طول اختلال اهمیت بیشتری خواهد داشت.
یک نکته ثابت که در چشمانداز ۲۰۲۶ این گزارش وجود دارد، این فرض است که اختلال به جای موردی، مداوم خواهد بود. رویدادهای بهداشتی، تأثیرات اقلیمی، حوادث امنیتی و شوکهای سیاسی به عنوان فشارهای همپوشانی در نظر گرفته میشوند که انتظار میرود مسافران با فرکانس فزایندهای با آنها مواجه شوند.
این تحلیل تأکید ویژهای بر کیفیت اطلاعات و سرعت پاسخگویی دارد. در محیطی که با عدم قطعیت تعریف میشود، اگر مسافران آگاهی، حمایت و توانایی تصمیمگیری داشته باشند، احتمال بیشتری دارد که اختلال را بپذیرند.
ناامیدی لزوماً از خود تأخیرها یا لغوها نیست، بلکه از ارتباطات ضعیف، توصیههای متناقض و عدم پاسخگویی آشکار توسط خطوط هوایی است.