یاتا : چرا سوخت‌رسانی، حلقه ضعیف صنعت هوانوردی است؟
به نظر شما چه چیزی بیشترین اهمیت را در عملیات به موقع (OTP) یک ایرلاین دارد و آن را در صدر قرار خواهد داد، رضایت مسافران، سودآوری مسیر و وفاداری به برند ؟ پاسخ هیچکدام. شاید باور نکنید ولی یکی از بزرگترین تهدیدها برای OTP، مشکلات آب و هوا یا نقص فنی نیست، سوخت‌رسانی است.
عملیات سوخت‌رسانی همچنان یکی از جنبه‌های کمتر دیجیتالی زیرساخت‌های هواپیمایی است. در بسیاری از فرودگاه‌ها، توزیع‌کنندگان برای هماهنگی سوخت‌رسانی به رسیدهای سوخت کاغذی،ایمیل‌ها، تماس‌های تلفنی و گزارش‌های موجودی پایان ماه متکی هستند.
وقتی پروازی گیت‌ها را تغییر می‌دهد یا زودتر می‌رسد، تیم سوخت‌رسانی اغلب هیچ راهی برای اطلاع یا آگاهی از تغییر ندارد. این ممکن است منجر به تأخیر حداقل ۴۰ دقیقه‌ای پرواز فقط برای رساندن سوخت به هواپیمای مناسب شود.
این یک امر یکباره نیست. هر روز اتفاق می‌افتد.
و مسافران متوجه می‌شوند. وقتی سوخت‌رسانی دیر می‌شود، کل چرخه شروع به فروپاشی می‌کند. گیت‌ها مسدود می‌شوند. خدمه پرواز ساعت‌ها کار نمی‌کنند. ارتباطات از دست می‌روند. چیزی که به عنوان یک مشکل لجستیکی شروع می‌شود، به سرعت به یک بحران خدمات مشتری تبدیل می‌شود.
راه بهتری وجود دارد و ما آن را از نزدیک دیده‌ایم. در فرودگاه منچستر در بریتانیا، شرکت هواپیمایی نورث ایر روزانه داده‌های پرواز بیش از ۲۰۰ هواپیما را به صورت دستی وارد می‌کرد ولی پس از نصب پلتفرم سوخت‌رسانی دیجیتال ، آنها تأخیرهای مربوط به سوخت را ۹۲٪ کاهش دادند. در نمونه‌ای دیگر، شرکت هواپیمایی امریکن ایرلاینز پس از پیاده‌سازی این سیستم ، تمام تأخیرهای سوخت‌رسانی را حذف کرد.
فناوری سوخت‌رسانی دیجیتال همچنین می‌تواند هزاران دلار برای اپراتورها صرفه‌جویی کند. به عنوان مثال، در ایالات متحده، خطوط هوایی معمولاً فرآیند سفارش سوخت را از ابتدا تا انتها مدیریت می‌کنند. با داده‌های دقیق، خطوط هوایی می‌توانند تأیید کنند که میزان سوخت سفارش داده شده با آنچه تحویل داده شده و فاکتور شده است مطابقت دارد.
در خارج از ایالات متحده، مدل سوخت‌رسانی اغلب متفاوت است. خطوط هوایی اغلب به صورت دستی از تأمین‌کنندگان سوخت برای مدیریت تأمین و تحویل عمل می‌کنند. این تأمین‌کنندگان هر بار که سوخت توزیع می‌شود، قبل از صدور فاکتور و پرداخت هزینه، در معرض ریسک مالی قرار می‌گیرند. هرچه سریع‌تر بتوانند صورتحساب را به طور دقیق صادر کنند، ریسک آنها کمتر می‌شود. خطوط هوایی اغلب مایل به مذاکره در مورد شرایط پرداخت هستند، اما تنها در صورتی که به اعداد کاملاً اعتماد داشته باشند. سیستم‌های دیجیتال این اعتماد را ایجاد می‌کنند زیرا هر دو طرف می‌دانند که داده‌ها دقیق هستند.
مسافران ممکن است ندانند چه چیزی باعث تأخیر آنها شده است، اما به یاد می‌آورند که چه احساسی در آنها ایجاد کرده است. اختلالات مربوط به سوخت‌گیری، هزینه‌های عملیاتی را افزایش می‌دهد و اعتماد را تضعیف می‌کند.
دیجیتالی کردن سوخت‌گیری دیگر یک امر لوکس نیست؛ بلکه یک ضرورت است. بسیاری از بخش‌های اکوسیستم هوانوردی، از جمله برنامه‌ریزی خدمه، تعمیر و نگهداری و موارد دیگر، قبلاً به دیجیتالی شدن روی آورده‌اند. سوخت‌رسانی عقب مانده است زیرا دسترسی به داده‌ها بین بسیاری از ذینفعان از نظر تاریخی دشوار بوده است، بنابراین، فرآیندهای سوخت‌گیری در سراسر جهان همچنان پراکنده باقی مانده‌اند.
