گزارش ها

تکنیک های گوش دادن در هوانوردی

حدود سال ۶۰ پس از میلاد، اپکتتوس، فیلسوف یونانی، گفت: ما دو گوش و یک دهان داریم تا بتوانیم دو برابر بیشتر از حرف زدن گوش کنیم. با این حال، امروزه بسیاری از ما فراموش کرده‌ایم که یکی از قوی‌ترین و مؤثرترین ابزارها برای کمک به فردی که دچار بحران سلامت روان است ؛ گوش دادن به اوست .
گوش دادن یکی از مهمترین جنبه های ارتباط موثر است. در هوانوردی و به ویژه در چارچوب‌های CRM/TEM/NOTECHS، ما از گوش دادن فعال حمایت می‌کنیم: سر تکان دادن تشویق‌کننده، بازنویسی، یادداشت برداری و غیره.
اما اگر کسی برای حمایت از سلامت روان خود با شما تماس گرفته است، یا اگر نگران سلامتی کسی هستید ، سعی کنید با استفاده از گوش دادن همدلانه یک قدم به او نزدیک تر شوید. بسیاری از افرادی که احساسات و افکار ناراحت کننده را تجربه می کنند، به دنبال یک شنونده همدل هستند . گوش دادن همدلانه به ما کمک می کند تا در سطح عمیق تری فرد مقابل را درک کنیم.
حالا بیایید «همدلی» را تعریف کنیم – که اغلب با «همدردی» اشتباه گرفته می شود. همدلی، بر خلاف همدردی، لزوماً به این معنا نیست که ما با طرف مقابل موافق هستیم یا مسائل را از یک دیدگاه می بینیم.
همدلی ما را ملزم می‌کند تصور کنیم که آدم مقابلمان بودن چه احساسی دارد. برنه براون، محقق و نویسنده، همدلی را این گونه تعریف می کند: همدلی هیچ فیلمنامه ای ندارد. هیچ راه درست یا غلطی برای آن وجود ندارد. همدلی یعنی خودداری از قضاوت، برقراری ارتباط عاطفی و دادن این پیام شفابخش که شما تنها نیستید.
اگر به این درک از همدلی برسید؛ دیگر هرگز نخواهید گفت : من می دانم منظورتان چیست، مگر اینکه واقعاً بتوانید با کفش های او راه بروید. بنابراین ریسک نکنید، به گوش دادن ادامه دهید.
یک شنونده فعال ممکن است قضاوت کند و وارد بحث شود، اما شنونده همدل باید قضاوت نکند. گوش دادن همدلانه تکنیک گوش دادن و پرسش کردن به روشی ساختاریافته است که شما را قادر می سازد درک عمیق تری از نظر فکری و احساسی او به دست آورید.
انسان ها با سرعت ۱۲۵-۱۵۰ کلمه در دقیقه صحبت می کنند، اما مغز ما می تواند با سرعت ۶۰۰ کلمه در دقیقه درک کند و گوش دهد، بنابراین ذهن ما زود خسته می شود . یکی دو عبارت را می شنویم و ناخواسته مکالمه ای شروع می کنیم.
بنابراین، اولین قدم برای گوش دادن همدلانه این است که روی بسته نگه داشتن دهان خود تمرکز کنیم! خیلی مشتاق مداخله و مناظره نباشیم . تصور کنیم لب های ما واقعاً مهر و موم شده است.
همچنین، در طول مکالمه یادداشت برداری کنید تا مطمئن شوید که افکار خود را فراموش نمی کنید. به یاد داشته باشید که نفس بکشید و آگاهانه توجه کنید. اما به او زمان دهید تا صحبت کند (به یاد داشته باشید: دو گوش، یک دهان).
وقتی کسی از نظر ذهنی دچار مشکل است، نمی‌خواهد بشنود . او به شما نیاز دارد که بشنوید. اجازه دهید معجزه سکوت کار سخت را انجام دهد. او تا زمانی که به شما اعتماد دارد، به صحبت کردن ادامه می دهد، اما شما باید برای این کار فضا باز کنید . بنابراین چند لحظه سکوت می تواند به ایجاد فضای جدید گوش دادن کمک کند .
البته، لحظاتی وجود دارد که نیاز به صحبت دارید. مهم است که او را از حالت تدافعی دور نگه دارید. پرسیدن سؤالات مستقیم می تواند چالش برانگیز باشد. بنابراین، زمانی که زمان صحبت کردن شما فرا می رسد، به تکنیک پرکاربرد «بازتاب» تمرکز کنید.
کلمات او را برایش تکرار کنید، اما از پرسیدن سؤالات مستقیم خودداری کنید. اگر او می‌گوید «مطمئن نیستم چه کار کنم»، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را تکرار کنید: «مطمئن نیستید چه کاری انجام دهید». این امر او را تشویق به توضیح بیشتر می کند.
اگر او نظر شما را می خواهد، باید با صداقت به اعتمادش احترام بگذارید. با این حال، به خاطر داشته باشید که پاسخ خود را با دقت بیان کنید تا از آسیب به اعتماد به نفس او جلوگیری کنید.
به نشانه های غیرکلامی نیز توجه کنید. او چه چیزی را نمی گوید؟ نشانه‌های غیرکلامی مانند نفس‌های عمیق مکرر، آه کشیدن، بی‌قراری، نگاه کردن به دور، پوشاندن دهان، خیره شدن به جلو یا پلک زدن زیاد نشانه‌هایی هستند که می‌خواهند بیشتر بگویند یا از گفتن خودداری کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *